Čakamy na jutry, ale moja hłowa mjeztym hišće w hodowničce wostawa – dokelž zašłej měsacaj stej mjenujcy za mnje nimale zhubjenej. Mějach njezbožo a po tym dosć chwile, přemyslować wo wšelakorych temach. Potajkim móžu wam předstajić, što sym sej w minjenych njedźelach wumyslił.

Na přikład zo sym was zaso lěpje zrozumił a zo so zaso bóle kaž Serb čuju. A zo dyrbju was wo wodaće prosyć. Dokelž čěske Towarstwo přećelow Serbow ma dźeń a wjac serbskich čłonow, ale poprawom smy zabyli na nich myslić. To rěka, zo pisamy wšitke swoje mejlki, newslettery, wozjewjenja, přeprošenja jenož čěsce a njedźiwamy na to, hač naši serbscy čłonojo to zrozumja. Widźiće tón paradoks? Češa so husto rady mjerzaja na Serbow, kak mało serbšćiny w zjawnej komunikaciji wužiwaja a zo so wšo oficialne jenož němsce wotměwa. A što sami činimy? To samsne! Serbšćina bě zabyta.