Na nalětnje ćopliše wjedro drje so kóždy wjeseli. Skónčnje zaso won a w trochu lochšej drasće po přirodźe kolesować, kaž ja to rady činju. Na to žno dawno čakam. Hižo nětko pak wěm, zo so při tym zaso žałostnje mjerzam, hdyž na kromach pućow preč ćisnjene bleše, cigaretowe tyzy, plastikowe nopaški a wšón móžny dalši čapor wuhladam. Hišće hórje je, hdyž něšto metrow dale do lěsa stupiš a zwěsćiš, zo je něchtó znate módre wotpadkowe měchi ze starym njerjadom w přirodźe wotbył. Ja so nad telko njerozumom dodźiwać njemóžu a tež nic nad tym, kak wšojedne je někotrym naša přiroda.