Nimo wulkich nadregionalnych a w medijach prezentnych serbskich towarstwow mamy w dwurěčnej kónčinje njeličomne mjeńše a małe towarstwa, kotrež runje tak pilne dźěło wukonjeja, wo nich pak přewjele njezhoniš. W swojej lětnjej seriji lětsa tajke aktiwne cyłki předstajamy, dźensa Serbsku pčólnicu (20/kónc).
Hižo naši prjedownicy běchu so pčołarjenju wěnowali. W 19. lětstotku zetkawachu so serbscy pčołarjo z Chrósćic, Wotrowa, Róžanta, Poršic a Slepoho w małych kruhach. Wot lěta 1905 schadźowachu so serbscy pčołarjo w tehdyšim Hórnikec hosćencu w Chrósćicach a rozmyslowachu wo zhromadnym towarstwje, k čemuž lěto pozdźišo tež dóńdźe. Za prěnjeho předsydu Serbskeje pčólnicy bu Jakub Kmjeć wuzwoleny. Na swojich zhromadźiznach w Chrósćicach, Ralbicach, Wotrowje, Radworju a druhdźe zaběrachu so z prašenjemi, kak matki plahować, kołće twarić, wunoški powjetšić a nowe dopóznaća pčołarstwa nałožować. Čłonojo pčólnicy mějachu dohromady něhdźe 1 000 ludow, jeničce w Chrósćicach 120.
