Tuchwilu je zaso čas za žně žita. Tak tež pola Sorabije w Róžeńće. Płaćizny za žito pak dale spaduja. Za wotrjadnika produkcije pólnych płodow Clemensa Hrjehorja je to problem. Z nim je so Milan­ Jurk rozmołwjał.

Kak wuspěšnje su waše žně lětsa?

C. Hrjehor: Na našich polach rosće róžka, pšeńca a ječmjeń. Žně su lětsa poprawom cyle wuspěšne.

Wudani so plahowanje žita scyła hišće, a hdyž, kotre?

C. Hrjehor: Problem, kiž při tym nastanje, je, zo trjeba kóždy bur na swojim polu wěsty płodoslěd. K tomu słuša plahowanje wšelakich žitow, štož ma pozitiwne wuskutki na pódu. Z tym so tež chorosće wot žita k žitej dale dać a žně pohubjeńšeć njemóža. Kóžde žito trjeba wšelake wobstejnosće za docpěće wulkeho dobytka. Tohorunja je płaćizna za žito přesnadna. Płaćizna njewotpowěduje narokej nas burow. Tomu pak njemóžemy zadźěwać, dokelž smy wotwisni wot swětowych płaćiznow.

Što dyrbi so změnić? Kak wysoko ma płaćizna za žito stupać?

C. Hrjehor: Situacija dyrbi so cyłkownje změnić. Bur ma na kóncu dnja z dobytkom domoj hić a sebi wěsty być, zo je so jeho słužba wotpowědnje zapłaćiła.