Měr je tema, wo kotrejž so tele dny zrozumliwych a zwjetša wšo druhe hač luboznych přičin dla diskutuje. Na najwyšich runinach mjezynarodneje politiki runje tak kaž za stajnymi blidami Łužicy a samo na póndźelnych wuchodźowanjach-demonstracijach z paralelnym spěwanjom přećiwo wójnje w Budyšinje. Raz rěči so wo „sprawnym měrje“ a w kotrej měrje je tajkile měr móžny; raz rěka, zo njeje měr „bjez swobody“ měr, štož zawostaja prašenje, w kotrej měrje hodźał so měr wunuzować. Často wukopa so konsens, po kotrymž woznamjenja hižo mjelčenje brónjow – pod kotrymiž po skřidlenym słowje zakonje mjelča – we wěstej měrje měr. Ale rěka to zdobom, zo je změrnjena kónčina tež wěsta? Hišće dźensa so w Němskej cyłe měšćanske štwórće ewakuuja, dokelž ma fachowc-wbohi raws zaso raz někajku bombu znješkódnić. W Chorwatskej warnuja nadal z dohromady něhdźe 2 600 taflemi před minami; we Vietnamje a w Kambodźi wuhladaš tajke znački pódla tamnišich wotpowědnikow tudyšich namołwow, „dobrowólnje z płuna hić“, wšako su šulske dźěći po puću.