Swoje poslednje lětuše měsačne zarjadowanje su sej Budyscy katolscy serbscy wuměnkarjo 19. hodownika po tradiciji znowa sami jako swoju adwentničku we wotpowědnje rjenje wupyšenej rumnosći Carity pódla cyrkwje wuhotowali.

Kěrluše, ludowe adwentne kaž tohorunja hodowne spěwy, dostojne přednjesenje a čitanje adwentnemu kaž tež hodownemu časej wotpowědnych powědančkow a basnjow z tróšku staršich li­terarnych žórłow wšitkich zwjeselichu. Tak čitaše mjez druhim knjeni Žurkowa ze Serbskeje čitanki za horni schodźenk ludowych šulow „Kwětki“ (1921) powědančce „Hodowny wobraz z wulkeho města“ wučerja Korle Wyrgača (1883– 1956) a „Bože dźěćo“ duchowneho Handrija Dučmana (1836–1909). Knjeni Pinkawina přednjese žortnu baseń Bena Budarja „Njepraj dale“ ze Serbskeje protyki 1971, a knjeni Jurosowa recitowaše rjanu němskorěčnu baseń „Die vier Kerzen“. Tele a hišće někotre dalše přinoški kaž wězo tež tróšku bjesady wupjelnichu dopołdniše rozpominanske zarjadowanje při dobrym wo­sušku a dalšich hodownych přikuskach z kofejom.