Budyšin (SN/MiR). Dwaceći fotow wopřijima wustajeńca, zaběraca so z temu ćěkanje a strach. Widźeć su portrety a pjasće ćěkancow, w kotrychž chowaja kluč. Pokazka to na dom abo bydlenje, kotrež dyrbjachu woni wójny abo wohroženja dla wopušćić. Hornjołužiski zwjazk Carity přeproša na přehladku organizacije Caritas International „Kluče nadźije“ (Keys of Hope) do zetkawanskeho centruma w Budyskej Strowotnej studni. „Nažel móžemy ju jenož někotre dny pokazać“, rozłožuje Felizitas Birkhofenowa, zamołwita tam za zjawnostne dźěło, „dokelž je pućowanska wustajeńca jara požadana.“ Hižo sobotu, 25. awgusta, budu fota wo čłowjekach kotrež maja wjele rjec, dale pućować. „Za kóždym klučom tči dóńt čłowjeka“, wona rjekny, „a za kóždym čłowjekom stawizny.“ Fotografowani wo swojich dožiwjenjach a myslach powědaja. Nawróća so młodostni a dorosćeni do swojeje domizny? Namakaja woni swoje doma? Je kluč nadźija na nawrót? Putace su začuća młodeho muža Bacela ze syriskeho Homsa. Wón powěda wo swojej maćeri, při kotrejž měješe „najćopliše městno na cyłym swěće“. Płuwajo bě so do Europy dóstał.