„Posłuchaj lěkarja, prjed hač jeho ­trjebaš!“, serbske přisłowo namołwja.

Tuž wěnuje so student mediciny ­Pětr Dźisławk znatym a mjenje znatym chorosćam, zo by je ­čitarjam trochu ­bliže rozłožował (38).

Normalny cyklus spara traje něhdźe 90 mjeńšin. Kóždu nóc přeńdźemy štyri do pjeć tajkich cyklusow: Raz lochko spimy, raz kruće. W fazach lochkeho spara přeco zaso wotućamy, hač do 30 króć kóždu nóc. So wě, zo so na to zwjetša njedopominamy. Mnoho ludźi pak so mjerza, zo zas a zaso mjez třoch a štyrjoch rano wotućeja a sej na to cyłu chwilu wusnyć njemóža. Wonu hodźinu mjenujemy tež wjelču hodźinu. Wjelki wšak su aktiwne, hdyž měło poprawom wšitko spać. Za čas wjelčeje hodźiny bědźimy so z negatiwnymi myslemi a reflektujemy wulke kaž tež małe problemy. Dožiwjamy depresiji podobnu fazu, kotraž nam dalši spar znjemóžnja. To wšak nima jeničce psychologiske, ale tež wočiwidne medicinske přičiny.