„Posłuchaj lěkarja, prjed hač jeho ­trjebaš!“, serbske přisłowo namołwja.

Tuž wěnuje so student mediciny ­Pětr Dźisławk znatym a mjenje znatym chorosćam, zo by je ­čitarjam trochu ­bliže rozłožował (43).

Kóždy z nas ma hdys a hdys bolosće. Hač su to brjušebolenje, hłowybolenje abo njepřijomna ból w chribjeće: bolosće nas mjenje abo bóle trapja a wobćežuja. Spytamy je z ćopłotu abo zymnotu, z pohibom abo wočerstwjenjom wućěrić. Hustohdy wšak so to radźi. Hdyž pak bywaja bolosće sylniše a nas dlěje mjerzaja, zbywaja jenož hišće srědki přećiwo bolosćam. Z tajkimi derje wobchadźeć pak je kumšt. Terapija bolosćow je komplikowany wobłuk mediciny. Wšako mamy dźensa wulke mnóstwo mjenje abo bóle dobrych srědkow k dispoziciji.