Wulki swójbny swjedźeń chcyše Maks Laduš minjenu sobotu doma we Wochozach swjećić, přetož tón dźeń zakónči wón 100. žiwjenske lěto. Ale korony dla dyrbjachu so wón a jeho swójbni na mały kruh wobmjezować, dopołdnja z dźowku Rosel Beckerowej a popołdnju ze synom Rolandom kaž tež jeju partneromaj. Šěsć wnučkow a wosom prawnučkow stracha někajkeho móžneho natyknjenja dla bohužel pódla być njemóžeše.

12. decembra 1920 je so Maks Laduš narodźił. Jako bě wón wosom lět stary, zemrě mać. Nan so znowa woženi, ale tři lěta pozdźišo tež wón zemrě. 1935 bu jubilar konfirměrowany. „Bě to poslednja serbska konfirmacija we Wochozach. Farar dźěše na wuměnk, a nowy hižo serbsce njerěčeše“, powěda Rosel Beckerowa. Doma jeno serbowachu, němčinu je Maks Laduš hakle w šuli nawuknył. Ladušec swójba bě poslednja we wsy, w kotrejž jenož serbsku rěč nałožowachu, wě Rosel Beckerowa, kotraž so Wochožanskim stawiznam wěnuje.