Wón je pominar a zachowar, w swojim mnohotnym skutkowanju zasadam Maćicy Serbskeje wusko zwjazany. Njesebičnje je na wšelakich polach narodneho dźěła aktiwny a rozmołwje stajnje wote­wrjeny. Komunikacija je jeho „kuzłarski“ grat, złožowacy so sobu na jeho tolerantnosć. A tohodla je wón, Jurij Łušćanski, w serbskich kaž tež w němskich kruhach znaty a rady widźany rozmołwny partner.

Žiwjenske wotrězki čłowjeka rysuja. Burski staršiski dom w Njebjelčicach, lěta jako kapałnik w Drježdźanach, štož sej dźěd raznje přeješe, nawuknjenje po­wo­łanja pismikistajerja, studij spěwanja w Drježdźanach, bjez toho zo bě Serbski ludowy ansambl swojeho čłona tam delegował abo lěta w Berlinje, hdźež je Łušćanski hač do politiskeho přewróta pola Telewizije NDR dźěłał – wo tym móže wón wjele powědać, doniž so 1991 do Łužicy njenawróći. Křesćan Baumgärtel bě jeho do Domowinskeho zarjada jako zamołwiteho za zjawnostne dźěło wabił.