Hižo jako dźěćo so za kolesa a motorske zajimował
Mnozy, kotřiž hewak z awtom do Róžanta k Suchecom přijědu, zo bychu je přehladać abo porjedźeć dali, su so tam dźensa z kolesom abo pěši podali, zo bychu Janej Suchemu k 70ćinam gratulowali.
Jubilar je so 21. pražnika 1950 narodźił. Jeho kolebka steješe w čěskim Rumburku. Po dwěmaj lětomaj wróći so swójba do Róžanta, hdźež Jan 1957 do šule zastupi. W běhu dźesać šulskich lět je wón tež w Dobrošicach a Ralbicach wuknył. Po tym zo bě nadarjeny pachoł pruwowanje srjedźneje zrałosće złožił, nawukny wón powołanje zamkarja w firmje Waltera Blocka w Kamjencu. Hižo za šulski čas zajimowaše so za kolesa a motorske. Jako chodźeše do 5. lětnika, natwari sej z dweju kolesow, kotrejž dyrbještej do črjopjenca, jedne a z nim dołho jězdźeše. Jeho sćerpnosć a wušiknosć sej w Kamjenskej firmje wažachu. Hač do přewróta tam dźěłaše.
Wjace hač poł lětstotka so pacientam wěnował
Najstarši a drje tež najznaćiši serbski lěkar, wyši medicinalny rada dr. Beno Bulank, swjeći dźensa w Budyšinje pjećadźewjećdźesaćiny. Mnozy přiwuzni, přećeljo, bywši kolegojo, serbscy a němscy něhdyši pacienća su jemu k wosebitemu jubilejej wutrobnje gratulowali a wšo dobre do dalšich lět přeli. Hakle kónc decembra 2012 bě wón w žohnowanej starobje nimale 88 lět w fachowej praksy za nutřkownu medicinu syna dr. Tomaša Bulanka lěkarić přestał. Jubilar bě tehdy najstarši hišće praktikowacy medicinar Budyskeho wokrjesa, kiž je tež hišće swojich pacientow doma w Budyšinje a na wsach wopytał a rady pobjesadował.
22 lět je serbskemu towarstwu předsydarił
W Budyšinje-Třělanach swjeći jutře jara angažowany ewangelski Serb a Maćicar Měrćin Wirth swoje pjećašěsćdźesaćiny. 23. nazymnika 1954 běštaj so wón a jeho sotra Madlenka jako dwójnikaj fararja a pozdźišeho serbskeho superintendenta Gerharda Wirtha w Njeswačidle narodźiłoj. Zhromadnje chodźeštaj do Njeswačanskeje šule a Měrćin Wirth chcyše po tym Serbsku rozšěrjenu wyšu šulu (SRWŠ) wopytać. Hinak hač jeho bratřa pak bu wón wotpokazany. Rozsudźi so tuž za powołanje zamkarja za ratarske mašiny, kotrež wón w Lutobčanskim zawodźe za ratarsku techniku nawukny. Zdobom fachowu maturitu złoži. Po tym słužeše w Narodnej ludowej armeji (NLA), bě šofer nakładneho awta we wukubłanišću Wuskidź/Hola. Jeho sotra Madlenka sta so z dźěćacej chorobnej sotru, kotraž je wjele lět jako tajka w Allgäuju dźěłała.
Tójšto wučbnicow spisał, přełožił a lektorizował
Wjele zboža a krutu strowotu přejachu dźensa w Jaseńcy Ludwigej Zahrodnikej nimo přiwuznych a wulkeje ličby wjesnjanow tež bywši jeho kolegojo lektorata za šulske knihi LND a mnozy jeho přećeljo k 80. narodninam.
Narodźił je so jubilar 10. oktobra 1939 a zastupi nazymu 1945 w Chrósćicach do šule. Po 8. lětniku dźěše na nowu Serbsku wyšu šulu w Pančicach. Złožiwši srjedźnu zrałosć studowaše dalšej dwě lěće na Serbskim wučerskim wustawje w Małym Wjelkowje. Po złoženju statneho eksamena nastupi w septembru 1957 swoje dźěło w redakciji serbskich wučbnicow, štož bě tehdy spočatnje hišće wotnožka nakładnistwa Volk und Wissen. Njesprócniwje a pilnje dźěłaše spočatnje jako redakciski asistent za předmjetaj stawizny a geografija. Runočasnje absolwowaše štyrilětny listostudij na Budyskim Serbskim pedagogiskim instituće. Docpěwši tak kwalifikaciju wučerja za wyši schodźenk zmištrowa wot 1966 dalše štyri lěta dalokostudij na Pedagogiskej wysokej šuli w Drježdźanach w předmjeće stawizny.
Za ewangelske serbstwo dale aktiwny
Znaty ewangelski Serb Handrij Wirth z Njeswačidła swjeći dźensa sydomdźesaćiny. Hačkuli je diplomowy inženjer za elektrotechniku hižo něšto lět rentnar, je tola hišće jara aktiwny. W Budyskej praksy swojeje mandźelskeje, fachoweje lě- karki za neurologiju a psychiatriju dr. Sigrid Wirthoweje, wupomha jako technikar při měrjenju prudow mozow. Při tym wón ze serbskimi pacientami samozrozumliwje serbuje. W Njeswačanskej cyrkwi hižo mnohe lěta na pišćelach hraje kaž tež na Serbskich ewangelskich cyrkwinskich dnjach. Zhromadnje z 90lětnym Měrćinom Panachom z Łomska tam filmuje kaž tež na kóždolětnej wuprawje Serbskeho busa, kotruž wón a jeho młódši bratr Měrćin hižo wjele lět organizujetaj.
Jako dirigent a poradźowar přeco hišće aktiwny
Wot lěta 1991 běše wón połdra lětdźesatka mysler, zdźěla tež wodźer a mjezwočo Serbskeho muskeho chóra Delany. A hač do dźensnišeho njeje so na tym wjele změniło. Rěč je wo Pawole Šołće-Kulowskim. Tež minjene lěta je 2. septembra 1934 rodźeny Šołta skutkowanje muskeho chóra dokładnje sćěhował, ćělesu jako dirigent wupomhał a, bě-li trěbny, zwučowanja w Konječanskej burskej stwě nawjedował.
Njepowěda jenož, ale so sam gratu přima a je druhim z přikładom
Woni přińdu, woni dołho njewostanu, woni zaso du. Tak někak móhli poziciju prezidentow we wjacorych sportowych towarstwach dokoławokoło Njebjelčic wopisować. Pola Sportoweje jednotki Njebjelčicy pak je to hinak. Njesłušam do rjadu statistikarjow, kotřiž móhli tu nětko hnydom napisać, kak dołho naš dźensniši jubilar hižo Njebjelčanskej SJ předsyduje. Fakt je, zo je to jara dołho! Wšako móžu so jeničce na njeboh Křesćana Ričela jako prěnjeho muža tamnišeje sportoweje jednotki (SJN) dopomnić, a to běch hišće dźěćo a młodostny.
Z Bjarnatom Deleńkom słuša SJ Njebjelčicy dźensa k mało sportowym towarstwam na teritoriju Zapadołužiskeho koparskeho zwjazka, kotrež ma na polu koparjow-muži hišće dwě mustwje za winowatostne dypkowe hry přizjewjene a kotrejž hrajetej k tomu hišće samostatnje, potajkim nic jako hrajne zjednoćenstwo, kaž je to mjeztym dale a bóle z wašnjom. A to je definitiwnje zasłužba Bjarnata Deleńka. Hač je to prawy puć, njech kóždy sam posudźuje. W Njebjelčicach to znajmjeńša funguje.
Wjeseli so hižo na wotewrjenje noweho dźěla muzeja
Dźensa swjeći we Łomsku pola Njeswačidła Měrćin Panach swoje 90. narodniny. Jubilar bě so do serbskeje burskeje swójby narodźił. Doma rěčachu stajnje serbsce. Dźensa je jubilar jenički tam rodźeny wjesnjan, kotryž hišće serbuje a „Pomhaj Bóh“ čita. Zhromadnje z mandźelskej Brunhildu, synom Manfredom, dźowku Ingrid, štyri wnučkami a pjeć prawnučkami swjeći wón strowy a zbožowny swój jubilej.
Přichodne dny čaka nowy nadawk na njeho
„Čestnohamtske nadawki jeho dale wužaduja“, tak rěkaše nadpismo gratulaciskich linkow Wolfganga Kotiseka před pjeć lětami. Kak wěrne tele słowa su! Hakle na hłownej zhromadźiznje Domowiny w Chrósćicach zetkach dźensnišeho jubilara Manfreda Hermaša, župana Domowinskeje župy „Jakub Lorenc-Zalěski“. Tele županstwo je jemu naležnosć wutroby. Před lětomaj hakle su delegaća župneje hłowneje zhromadźizny jeho znowa w zastojnstwje wobkrućili.
W mnohich gremijach zastupuje jubilar swoju Slepjansku domiznu: jako čłon zwjazkoweho předsydstwa runje tak kaž jako čłon předsydstwow Serbskeho ewangelskeho towarstwa, Serbskeho kulturneho turizma abo towarstwa Njepilic dwór. Hdźež sobu dźěła, wón zdobom zaruča, zo njejsu zajimy tamnišich Serbow jeno zastupowane, ale tak wobkedźbowane, zo maja wužitk z toho. Hłós Hermaša je připosłucharjam serbskeho programa RBB z jeho nabožnych słowow znaty. W Slepjanskej wosadźe skutkuje jubilar jako predikant (prědar).
Njech ma dale wjele wuspěcha z balokoparjemi
Mnohim gratulantam su so dźensa popołdnju w Cazowje (Zahsow) tež koparjo delnjoserbskeje wubranki přidružili. Zbožopřeća z cyłeje wutroby wuprajichu předsydźe towarstwa Serbske balokoparje Horstej Adamej, kiž swjeći 80. narodniny. Wón je kruće wo tym přeswědčeny, zo to jedne to tamne njewuzamkuje. Narodne dźěło tež w kopańcy wukonjeć zboka zdźědźenych tradicijow w Serbach, kaž w chórje spěwać abo ludowe nałožki hajić, wotkrywa Delnjoserbam wažny nowy puć, sej swoju identitu skrućić.
