Sobotu, 1. apryla, swjećeše w Rachlowje pod Čornobohom wědomostnik dr. Ludwig Ela 65. narodniny. Znaty je wón předewšěm wjelelětneho a produktiwneho skutkowanja we wobłuku přirunowaceho mjeńšinoweho slědźenja a serbskeje kulturneje wědomosće.
Jan Bart ma so swěru po zasadźe: Rěču serbsce, hdźež so hodźi, a rěču němsce, hdźež je trjeba. Dźensa na 85. narodninach móže jubilar spokojnje na dźěłapołne lěta zhladować, přetož jeho próca wo zachowanje a wozrodźenje serbskeje rěče je so zadaniła. Mnozy znaja jeho jako wučerja za matematiku a fyziku a wot lěta 1960 do 1969 jako direktora Serbskeje polytechniskeje wyšeje šule w Pančicach-Kukowje z mjenom „Jakub Bart-Ćišinski“. Po stronskej šuli bu wón 1970 jako inspektor za serbske šulske naležnosće powołany. Serbske narodne wědomje njeje sej jenož wot swojeho dźěda a sobuzałožićela Domowiny Arnošta Barta přiswojił, ale tež hnydom po wójnje na gymnazijach w Českej Lípje, Varnsdorfje a w Liberecu. Maturowaše skónčnje w Budyšinje a studowaše w Lipsku a Podstupimje.
W Lipsku swjeći dźensa prof. dr. dr. h. c. Hinc Šewc, mjezynarodnje znaty a připóznaty serbski slawist a wysokošulski wučer wjacorych generacijow studowanych Serbow 90. narodniny. 1927 w Poršicach narodźenemu synej ćěsle a skałarja njebě žiwjenski puć wědomostnika do kolebki spěwany – tak nawukny, šulu wuchodźiwši, najprjedy powołanje překupca. Jako wobdźěli so spočatk 1946 w Radworju na prěnim kursu serbskich nowowučerjow, wotewri so młodemu Serbej z ewangelskich kónčin cyle nowa žiwjenska perspektiwa. Po jenož dwuměsačnym wukubłanju nastupi wón městno wučerja a šulskeho nawody w Psowjach, lěto pozdźišo přewza přidatnje hišće Minakałsku šulu. 1948 pak skićeše so na słowjanskich rěčach zajimowanemu wučerjej šansa uniwersitneho studija w Pólskej. Po zawodnym lěće we Wrócławju poda so wón na Jagiellonsku uniwersitu do Krakowa, kotraž płaćeše jako centrum historiskeho slawistiskeho rěčespyta. 1953 zakónči swój studij jako magister a diplomowy wučer za rušćinu a nawróći so do Łužicy, hdźež zahaji wědomostnu dźěławosć w runje załoženym Budyskim Instituće za serbski ludospyt.
Daloko znaty a woblubowany je Konječan Jan Šołta, kotremuž su dźensa mnozy k 75. narodninam gratulowali a so jemu za njesebične a njesprócniwe skutkowanje na dobro druhich dźakowali.
Jubilar narodźi so 9. hodownika 1941 serbskej swójbje w Salowje. Nan pak we wójnje padny. Z pjeć lětami zastupi Jan Šołta w Koćinje do šule, wot 5. lětnika chodźeše do Kulowskeje šule. Hižo za šulski čas zeznajomi so z ćežu ratarskeho dźěła, jako dyrbješe 16 hektarow wulke ratarstwo sobu wobhospodarić. Na Wojerowskej ratarskej šuli zakónči wukubłanje na ratarja a dźěłaše sobu w domjacym ratarstwje. 1959 nuzowachu mać do prodrustwa. Byrnjež to njerady činił, so Jan Šołta jako 18lětny ratarskeho dźěła wzda a zasłužeše sej wšědny chlěb we Wojerowskej twarskej uniji. Na to překubła so na powołanskeho šofera. Po nanuzowanej słužbje we wójsku dźěłaše wón w Salowskej cyhelnicy, hdźež je mjez nimale bjezwuwzaćnje serbskimi kolegami hač do zawrjenja małeho zawoda w lěće 1970 dźěłał. Jeho lubosć k ratarjenju pak njehodźeše so podusyć.
Dźensa njeje w katolskich Serbach jenož wysoki swjedźeń Wšěch swjatych. W Budyšinje swjeći tež Mikławš Krawc wosomdźesaćiny. 1. nowembra 1936 w Sernjanach rodźeny je wučerstwo studował. Wot lěta 1956 hač do 1959 wučerješe w Kuparskich Bórkowach w Błótach, po tym hač do 1962 na Serbskim wučerskim wustawje w Budyšinje, na to pjeć lět w Radworju a na Pestalozzijowej šuli w Budyšinje. Wot 1967 hač do jeje zawrěća bě jubilar wědomostny sobudźěłaćer Akademije pedagogiskich wědomosćow ze sydłom w Serbskim domje.
Na Křižerskim puću w Konjecach swjeći Pawoł Janca dźensa 80. narodniny. Stajnje wjesoły a ze šibałym posměwkom je woblubowany ludowy wuměłc jako čłon lajskeje dźiwadłoweje skupiny Konjecy-Šunow wot časa załoženja kulturneho cyłka zawjeselił njeličomnych lubowarjow lajskeho dźiwadła.
„W našich towarstwach ma knježić dobry duch“, zwurazni Jurij Špitank njedawno na žurli Serbskeho domu w Budyšinje, dźakujo so w mjenje lawreatow Myta Domowiny a čestneho znaješka narodneje organizacije. A tele słowa sedźachu! Štóž jeho znaje, wě, zo wusměrja wón wot młodych lět swoje wobšěrne čestnohamtske skutkowanje jako spěchowar cyrkwinskeho žiwjenja w Serbach a jako horliwy narodowc po tejle zasadźe. Wčera, njedźelu, woswjeći wón w nahladnym swójbnym a přećelskim kruhu sydomdźesate narodniny.
Jurij Špitank pochadźa ze znateje burskeje swójby w Zejicach. Po wuchodźenju Chróšćanskeje šule zabsolwowa zwědawy šuler tohorunja Srjedźnu šulu w Pančicach, štož njebě tehdy hišće samozrozumliwe. Na to nawukny w Chrósćicach pola mištra Hórbanka powołanje elektroinstalatera. Slědowachu lěta powołanskeho dźěła předewšěm w zawodach w Pančicach a Prěčecach. W mjezyčasu wukonješe wón tež winowatostnu słužbu we wójsku. Jako mišter załoži sej hižo za čas NDR doma w Zejicach swójsku firmu z wobchodom, kotruž přepoda wón mjeztym w dobrym stawje do młódšich rukow.
Mnozy zbliska a zdaloka dźensa Alojsej Lanze w Konjecach zbožo k wosomdźesaćinam přeja, wuprajejo swój dźak a připóznaće za wobstajne a njesprócniwe spomóžne narodne skutkowanje a dźěło jubilara na dobro druhich.
Dźensa swjeći w Biskopicach dr. med. Arnošt Wirth 75. narodniny. Serbski chirurg na wuměnku njeje jenož na medicinskim polu slědy zawostajił, ale tež na kulturnym. Tole so znowa wočiwidnje wopokaza, jako poda njedawno na wotewrjenju wustajeńcy serbskeho tworjaceho wuměłstwa w Biskopičanskej radnicy wuběrny fachowy zawod.
Wjelelětny wučer Konrad Bejmak je wčera w Róžeńće 80. narodniny swjećił. Gratulowali njejsu jemu jenož přiwuzni a wjesnjenjo, ale w duchu tež bywši šulerjo z Hornjeje a Delnjeje Łužicy, kotrychž je za čas 44lětneho skutkowanja fachowje kaž narodnje na žiwjenje přihotował.