Dźeń wubědźowanja bě za spěwarku Nani Vazana zdobom zwjeselacy a zrudźacy. „Wječor z hudźbu a wjacorymi kulturami, kajkiž smy runje dožiwili, přinošuje měrej a tolerancy po cyłym swěće“, wona krótko po mytowanskej ceremoniji podšmórny. Oleg Derepasko je so „hnydom po finalu LIET 2024“ z dobyćerku rozmołwjał.

Gratuluju! Njemóžu sej předstajić, što nětko začuwaće.

N. Vazana: Dźakuju so. To je w porjadku, móžu wo wšěm powědać. Spěwam w rěči ladino, to je ze srjedźowěka pochadźaca romaniska rěč sefardiskich Židow Španiskeje. Naša wowka je mi ju nawučiła. Naš nan je nam zakazał so w njej rozmołwjeć, smy ju pak přiwšěm nałožowali, takrjec tajnje, hdyž běchmy sami. Dźensa spytam twarić móst mjez tradiciju a druhimi ludźimi – ludźimi kaž mje, tak mjenowanych „millenials“ a „generaciju Z“, zo bychu so přez pop-hudźbu w starej rěči zjednoćili.

Na swojej internetnej stronje wopisujeće so jako „prěnja ladino-spěwytwórča“. Nałožujeće rěč dźensa tež w swojej swójbje?