Lawdacija přełožerki Boženy Braumanoweje a muzejownicy Andreje Pawlikoweje lawreatomaj Zejlerjoweho myta 2018

„Mužakowskej góli pokazujo se wóteraz jeden tašk z rjanym pisanym pjerjom a zło­śaneju hopyšu a złośanyma šćidłoma … Dyž něchten jog huglěda, da ten změjo gluku.“

Waženi přitomni, mamoj česć, před­njesć lawdaciju za Serba a Serbowku, kiž njejstaj jenož Slepjanskej kónčinje złota hódnaj. Zawodny citat pochadźa z noweje zběrki „Slěpjańske ludowe powěsći“, na kotrejž staj wobaj pilnje sobu dźěłałoj. Našej dźensnišej lawreataj staj znataj kaž pisany ptačk. Staj połnaj za­horitosće za rjanu slepjansku narěč. Přinjesetaj zbožo wšudźe, hdźež sobu skutkujetaj. Na prěni pohlad so snadź njewšědna dwójka zdawataj: Dieter Reddo z Trjebinka – před 74 lětami w Slepjanskej kónčinje rodźeny a čas žiwjenja tam zakótwjeny, a poł tak stara 38lětna Ju­liana Kaulfürstowa, rodźena Budyšanka. Wona je do Slepjanskeho regiona hakle „přilećała“ a nětko z jednej nohu w Slepom a z druhej w Drježdźanach bydli.