25. literarna kermuša so w Njeswačidle wotměła

Druhdy maš zaćišć, zo wjetšina tych, kotřiž wšědnje serbsce rěča – potajkim přez wosadne žiwjenje na wsy wusko socialnje zwjazani a swójski miljej tworjacy katolikojo –, na to zabywa, zo su tež hišće druzy ludźo a druhe kónčiny, kotrež su k bohatym serbskim stawiznam přinošowali. Na tamnej stronje zdobom pytnješ, zo ći, kiž dźensa w kónčinach bydla, hdźež je so serbšćina zwjetša jako komunikaciski srědk ze zjawnosće zhubiła, runje tak na swoje serbske korjenje zabywaja. Ludowe nakładnistwo Domowina pak to njezapomina.

Nowa Serbska protyka wěnuje so wsy, kotraž na „tysaclětne stawizny“ zhladuje, kaž Handrij Wirth tam pisa, kotrež su zwjetša serbske byli a w kotrychž su „serbscy wótčincy“, kaž Manfred Laduš-Hermančanski pisa, wulki zaćišć zawostajili – wjes rěka Njeswačidło.