Po 75 lětach chcedźa we Łazu pomnik za woporow ćěkańcy a wuhnanstwa postajić
Wjes to w idyliskej wokolinje: Konradswaldau blisko Briega. „Tři jězory, wulke žiwnosće, tři hosćency, dwaj rěznikaj, dwě pjekarni a třo frizerojo; dźěd a wowka z maćerneho boka měještaj zahrodnistwo a wobchod z kolonialnymi tworami. Staršej wobsedźeštaj frizersku stwu. My dźěći hrajkachmy sej při jězorje. Tam móžachmy so w lěću kupać a w zymje so smykać“, dopomina so 85lětna Sigrid Hanske ze Šćeńcy na dźěćatstwo w Šleskej. Wjes rěka dźensa Przylesie, leži pola Brzega a słuša k wojewódstwu Opole.
W januarje 1945 bližeše so fronta. Druha swětowa wójna nawróći so do kraja, kotryž bě ju rozputał. „Bě jara zyma, minus 23 stopnjow; a mějachmy wjele sněha. Dyrbjachmy ćěkać. Mějachmy jenož mały kófer a poslešćo při sebi, jako so z dwěmaj konjomaj na puć nastajichmy. Wokolne wsy běchu hižo wopušćene.“ Sigrid Hanske rodź. Schmidt bě tehdy dźesać lět stara. Woznam kaž tež stróžele wójny jej hišće wědomej njeběchu.
Na zapad ćěkali
