Po wjace hač třoch lětdźesatkach je so Beno­ Bělk 30. smažnika z připosłucharjemi Serbskeho rozhłosa rozžohnował. Bosćan Nawka je so z woblubowanym moderatorom rozmołwjał.

Knježe Bělko, najwoblubowaniše prašenje na kóncu powołanskeho skutkowanja je: Wuměnkar – a što nětko? Potajkim: Što nětko?

B. Bělk: Sprawnje prajene scyła njerozumju, zo sej ludźo hižo pjeć lět do renty hłowu wo tym łamaja, kak potom dale. Njewuchadźam z toho, zo so za mnje pře­wjele změni. Poprawom njemóžu rjec, zo sym minjene 31 lět na dźěło chodźił. Wólny čas, dowol, zhromadnosć w chórje abo sportowym cyłku a wězo skutko­wanje za mikrofonom – wšo to ze so­bu zwisuje, wšitko so mjez sobu wobwli­wuje a móže nastorki dawać. Ani jenički raz njejsym rano w třoch stanył a sej prajił:­ Dźensa pak so mi njecha! Popoł­dnju po wusyłanju snano, hdyž bě wu­konowa křiwka popušćiła, tajke myslički hdys a hdys mějach. To pak zawěsće kóždy znaje.