Drježdźany (UM/SN). Štóž sej mysli, zo su stawizny Hornjeje Łužicy w dalokej měrje přeslědźene, so myli. Na mnohe deficity w stawiznopisu wo tymle regionje chce wot sakskeho krajneho zarjada za archeologiju iniciěrowany projekt „1 000 lět Hornja Łužica – ludźo, hrody, města“ skedźbnić. „Ćežišćo našeho projekta je słowjanske wobsydlenje Hornjeje Łužicy, ke kotremuž su hišće mnohe prašenja“, rozłožuje zastupowaca projektowa nawodnica Susanne Schöne z archeologiskeho zarjada. Dotal złožuje so stawiznopis w 7. lětstotku zahajeneje periody na derje zdźeržane hrodźišća, mjez druhim we Wotrowje, Kopšinje a Budyšinje. To pak su twarjenja z wójnskich časow. „Žadyn lud njeje jenož wójnu wjesć móhł. Lědma mamy namakanišća, kotrež wšědne žiwjenje abo pohrjebnu kulturu słowjanskich sydlerjow dokumentuja“, Susanne Schöne rozjima. Čehodla nic? „Kompaktnje na skale twarjene hrodźišća su so w krajinje hač do dźensnišeho widźomnje zachowali. Sydlišća a po­hrjebnišća pak su w běhu časa rozpadowali, a tohodla tajkich lědma hišće je.“ Wothorjeka pak hodźi so tónle problem rozrisać.