Lube dźěći, kusk hinaši bě lětuši swjedźeń swja­te­ho Měrćina tež w redakciji Dźěćiznaka. Hewak su přišli nas wopytać dźěći z pěsto­warnje „Jan Radyserb-Wjela“. Tónraz pak njejsmy słyšeli jich wo swja­­tym Měrćinje spěwać a tež nic hrónčko, kotrež wy wšit­cy zna­jeće. Zawěsće pak sće na swojich wsach, z bratrom abo sotru byli so pola susodow prašeć: „Njej’ tu swjaty Měrćin był?“ Napišće nam, kak sće tón dźeń swje­ćili, abo narysujeće něšto. My to rady wozjewimy. Naš Handrij je tohorunja starosće měł. Ale to najlěpje same čitajće.