Budyšin (CRM/SN). Wosebite pječwa k róčnym časam su chětro zajimawa tema za serbsku ludowědu. Andrea Pawlikowa, kuratorka w Serbskim muzeju, wědźeše swoje dopóznaća předwčerawšim popołdnju w serialnym zarjadowanju „Kofej w třoch“ do wědomostnje wopodstatnjeneho konteksta stajić.

Wuchadźišćo jeje přednoška běše zbožowny podawk, zo namakachu před lětami w Zagorju pola Mužakowa, kiž přisłuša hišće dźensa serbsko-němskemu sydlenskemu rumej, na łubi stareho burskeho statoka škleńčany kašćik, w kotrymž běše do wěnca splećene pječwo z lěta 1854 schowane. Wěnc je ze symbolemi a z běłej seklu wudebjeny, štož na to pokazuje, zo měještej so z nim zbožo a žohnowanje posrědkować. Podobny zaměr ma so we wšelakich pječwach widźeć, kotrež su tež dźensa w Serbach kaž tež w druhich regionach k swjedźenjam dale z wašnjom, referentka wuzběhny.