Kursisća ferialneho kursa serbšćiny powědaja wo swojich nazhonjenjach a najrjeńšich dožiwjenjach lětsa we Łužicy

Dwutydźenski mjezynarodny lětni kurs za serbsku rěč a kulturu Serbskeho instituta je lětsa dohromady 51 zajimcow ze cyłeho swěta, mjenujcy z Benina, Čěskeje, Francoskeje, Italskeje, Japanskeje, Pólskeje, Ukrainy, USA a Němskeje do Łužicy přiwabił. 13 z nich zamóchu sej z pruwowanjom certifikat kwalifikacije A1 do B2 zdobyć. Na tejle stronje předstaja SN někotrych kursistow, wobswětlujo jich motiwacije a puće do Budyšina kaž tež prašejo so za prěnimi, snano bytostnymi nazhonjenjemi.

Anna Wróbel a Anna Śiston stej z Kašubskeje přijěłoj. Tam, kaž powědatej, je zajim na Serbach „generelnje wulki“. Wosebje wćipnej běštej, kak tu serbšćinu dźěćom w kubłanišćach, ale tež zwonka šulow a pěstowarnjow dale dawaja. „Smój wjele nawuknyłoj, a snano móžemoj tomu přinošować, kašubšćinu na zakładźe naju nazhonjenjow w domiznje lěpje sposrědkować. Mjez młódšimi wobydlerjemi je tuchwilu mjenujcy chětro ćežko, wotpowědny zapal zbudźić.“