Winowcowe wudaće Rozhlada wopřijima tójšto čitanjahódnch přinoškow. Zazběh skići dohlad do impresijow njewšědneje wustajeńcy, kotraž Nadju Brězanec wosrjedź města Offenbach k tworićelstwu w swojej maćeršćinje inspiruje – wšako je zhromadny wotmysł wustajerstwa, z widźomneho zaćišća nowotwórby čerpać. Serbski rozsud poda něžny rum k filozofiskemu přemyslowanju.

W předsłowje rozjimuje so wědomje domoródneho ludu a jeho kmanosć, so mjez modernu a tradicijemi pohibować, w sebi stejišćo serbskeje identity skrućić a daloko sahace móžnosće za wobstaće serbstwa wobkedźbować.

Žiwjenje jubilarki Hanamarje Měškankoweje so w dalšim přinošku rysuje, jeje slědy po Łužicy maja do dźensnišeho wuznam: Jako něhdyša wučerka a pozdźiša studijna radźićelka w Delnjej Łužicy załoži lěta 1952 delnjoserbsku wyšu šulu w Choćebuzu sobu a přełožowaše někotružkuli wučbnicu do serbšćiny. Priwatne dopomnjenki z dźěćatstwa na wsy runje tak wopomina kaž njesebične prócowanja wo šěrjenje a samozrozumjenje serbskeje rěče.