Budyšin (SN/bn). „Swójbne potajnstwo“ bě stawiznarjej Ralfej Grabuschnigej, pochadźacy ze wsy Ratenče (Ratnitz) w Awstriskej, z wuchadźišćom, „wopytać ludźi, kotřiž so po wšěm zdaću tak cyle do rasterow narodnych statow Europy zarjadować njehodźa“. Nazhonjenja slědowacych jězbow mjez druhim po Łužicy, Šwicarskej a nic naposledk po swojej domi­znje, hdźež sej hakle poněčim „swójske słowjanske a słowjenske korjenje“ wuwědomi, je w knize „Unterwegs zwischen Grenzen – Europas Minderheiten im Schwitzkasten der Nationen“ zjimał. Předwčerawšim je ju zhromadnje z Julianom Nyču, kiž bě Grabuschnigej takrjec z tudyšim cuzbniskim wodźerjom, w Budyskim Kamjentnym domje předstajił. Dźakujo so „w tak bohatej ličbje přichwatanym“ něhdźe dźesać hosćom Nyča wuzběhny, zo „hižo předsłowo publikacije paralele wujewja. Sym přeco hišće překwapjeny, kak často hodźeli so wopřijeća ‚Serbja‘ a ‚Słowjency‘ resp. ‚Łužica‘ a ‚Koroška‘ (Korutanska) wuměnić.“ Jaknje rozłožiwši proces marginalizowanja „mjeńšinowych rěčow w němskorěčnym rumje“ jako wuslědk „nacionalistiskeje radikalizacije na kóncu 19.