W měrcowskim wudaću jewja so starše a nowe zajimawostki. Nowa je redakciska obsesija za rysowankami z psami, kaž ju z Wojerec pochadźaca wuměłča Friederike Butter na wobalce wudaća poda.

Johanna Hadankec wěnuje so z předsłowom čitarstwu, a to z nalětnim po­směwkom a hłubokimi myslemi wo aktualnych podawkach. Njeměr njepřewodźa ludźi jenož we wójnskich kónčinach, ale tež tu, w našej domiznje. Štož ludźi hromadźe dźerži, je, zo njemjelča.

Nicole Dołowy-Rybińska poskića wotmołwu na prašenje: Čehodla trjebamy wědomostny zakład za rewitalizaciju serbšćiny? Nałožować a zdźeržeć hornjoserbsku rěč bě „hygiena wšědneho dnja“, rěčna politika pak měješe so na „intuitiwne“ wašnje wjesć, zepěrace so na „nadźiju“, zo tak abo znak „wšitko derje póńdźe“. Kotre wobhladowanja, prašenja a puće so wotewrěja, hdyž so swójskich nazhonjenjow wzdamy a sej naš wobswět z druheje perspektiwy wobhladamy?

Z wobrazami rěčeć je nowostka Rozhlada. Mjez wobrazom Geralda Großeho a słowami Alojsa Andrickeho z lěta 1936 wostanje rum za interpretaciju.