A-Team w Serbskim muzeju
Wo knihach a kniharni (05.06.20)
Jako lektorka přewzach nowy projekt, kotryž je minjene lěta moja kolegina swědomiće spjelnjała. W Serbskej protyce – po serbskorěčnej Łužicy znatym almanachu zajimawych přinoškow, powědančkow a dopomnjenkow, skulojćenym z kalendarijom, stolětnej protyku a praktiskej rubriku – čitach přeco tójšto noweho, pućowach z dopisowarjemi po cuzych krajach, dóstach dohlad do njeznatych kónčin swěta, ale tež našeje blišeje domizny. Tuchwilu přinoški přichodneje Protyki přehladujemy, trěbne fota wupytamy, zo by wona čitarstwu w nazymje předležała.
Chróšćanska „Jednota“ 25 lět
Sobotu, 3. junija 1995, dožiwichu wobydlerjo Chróšćanskeje gmejny a dalši zajimcy swjatočne přepodaće wjacezaměroweje hale „Jednota“ přez tehdyšeho wjesnjanostu Pětra Šołtu. Na swjedźenskim akće wobdźělichu so jako čestni hosćo zapósłanc Europskeho parlamenta Stanisław Tilich, čłon Němskeho zwjazkoweho sejma, Kulowčan Ulrich Klinkert, Drježdźanski knježerstwowy prezident dr. Helmut Weidelener kaž tež direktor Załožby za serbski lud Marko Suchy (wšitcy štyrjo CDU), předsyda Domowiny Jakub Brankačk a předsydka Serbskeho šulskeho towarstwa Ludmila Budarjowa. Tehdyši sakski ministerski prezident prof. dr. Kurt Biedenkopf (CDU) bě pisomny postrow posrědkował.
W metropoli katolskeho Serbstwa bě w běhu 60 tydźenjow moderna kulturna, sportowa a zetkawanska wjacezaměrowa hala nastała. Wona měješe zdobom jako zabawnišćo, za reje a za zaměry Serbskeje zakładneje a srjedźneje šule „Jurij Chěžka“ kaž tež za čłonow Sportoweje jednotki Chrósćicy słužić. Srjedźišćo hale je wulka žurla z jewišćom a z něhdźe 550 stólcami za publikum.
Ćišćernja Nowa Doba a Yad Vashem
Twarjenja Łužiskeje ćišćernje na Hornčerskej hasy 35 w Budyšinje su w měrcu spotorhali. To je w nowinach a na Facebooku diskusije wuwabiło. Podawamy tule pospyt zhladowanja na dźěl młódšich serbskich kulturnych stawiznow.
Powšitkownje běše znate, zo chowaše domske židowsku modlernju, na čož skedźbnješe na fasadźe přičinjena informaciska tafla. Stawiznisce zajimowani měšćenjo tohodla měnja, zo měło twarjenje tuž pod pomnikoškitom stać. Wyši měšćanosta Budyšina Alexander Ahrens (SPD) wo tym njewě. Budyska měšćanska rada je tomu přihłosowała, zo nowy mějićel ležownosće dotalny dom z přitwarami spotorha. Wyšeho měšćanostu „je to jimało“. Twarjenje pak je historiske a ma z nowšimi serbskimi kulturnymi stawiznami činić.
Nowa serbska ćišćernja
3. Budyske pišćelowe lěćo zahajene
Tachantskaj kantoraj staj wčera wječor 3. pišćelowe lěćo w Budyskej cyrkwi swj. Pětra zahajiłoj. Wotpowědnje tuchwilnej situaciji běchu woznamjenjene městna zwjetša wobsadźene. Za rjad zamołwity cyrkwinski hudźbny direktor Michael Vetter je hosćom program rozłožił. Hač do kónca awgusta prezentuja so tam nětko stajnje srjedu mjezynarodnje renoměrowani organisća.
Budyšin (CRM/SN). Słuchatka na hłowje při hraću na dwojich historiskich pišćelach njejsu w Budyskej tachantskej cyrkwi ničo noweho. Wulka rumnostna distanca mjez instrumentomaj na katolskej a ewangelskej stronje Božeho domu hodźi so tak hižo přez lěta z modernej techniku přeprěčić. Znowa wuwi so wot cyrkwinskeho hudźbneho direktora Friedemanna Böhme na pišćelach na katolskej a Michaela Vettera na wulkich byrglach na ewangelskej stronje wuhotowany koncert wulkeje klasy.
Z wobnowjenym zastanišćom
Komponistej k 65ćinam gratulowali
Na Hórčanskim Smolic statoku je nowa hudźbna skupina Astronawt ...
Jan Rak
„Swětłownja serbskeje rěče“
Manfred Starosta, mjez druhim znaty jako awtor standardneho delnjoserbsko-němskeho słownika, dóstanje lětuše Myto Miny Witkojc. Tež Domowina gratuluje.
Podstupim (SN/bn). Delnjoserbski awtor a přełožowar Manfred Starosta, rodźeny 1941 w Janšojcach, je lawreat lětušeho Myta Miny Witkojc kraja Braniborskeje. Knježerstwowy społnomócnjeny za naležnosće Serbow w Braniborskej, statny sekretar Tobias Dünow (SPD), gratuluje: „Manfred Starosta je so čas žiwjenja za delnjoserbšćinu zasadźał – najprjedy jako wučer, po tym jako lektor a docent na Lipšćanskej uniwersiće a pozdźišo jako awtor delnjoserbskich wučbnicow a słownikow. Wón njeje rěč jenož dokumentował a přełožował. Je ju tež dale wuwił a našočasnej literaturje wotewrěł. Tak je rewitalizaciji delnjoserbšćiny polěkował a k tomu přinošował, stawizny, rěč, kulturu a tradicije Serbow zachować a šěrić. Nětčiše wuznamjenjenje je tuž přewšo woprawnjene – wutrobne zbožopřeća!“
