Smy jara potrjecheni a zrudni, zo je so tragiske wobchadne njezbožo stało, při kotrymž staj bywša wjelelětna Wojerowska županka Brigita Šramina a jeje mandźelski Beno žiwjenje přisadźiłoj. Přeco hišće to wěrić njemóžemy.

„Što hewak čini narod žiwy abo mortwy hač jeho žiwa rěč a kultura?“

Tute słowa Jurja Brězana je Brigita ­Šramina pragmatisce zeskutkownjała. Kaž je mi raz powědała, bě z ćěłom a dušu wučerka.

Brigita, ale tež Beno běštej připóznatej serbskej wosobinje w měsće a regionje, twjerdźu, samo po cyłej Hornjej Łužicy. Wosobinje, kotrejž stej so na dobro serbskeho ludu do cyle wosebiteje měry angažowałoj.

1964 běštaj do Wojerec ćahnyłoj.

W lěće 1966 započa Brigita na šuli „Handrij Zejler“ dźěłać. Tam wuwučowaše serbšćinu a rušćinu. 1974 sta so z fachowej poradźowarku za serbšćinu we wokrjesu a rady je w šulach na wsach ­pola kolegow hospitowała.

Čas swojeho žiwjenja je Brigita rěče ­faworizowała.

Jako powołachu ju w lěće 1990 za ­direktorku 4. srjedźneje šule „Albert Schweitzer“, njeměješe tute kubłanišćo jenož partnersku šulu w pólskim Wlenju, ale zdobom w Finskej a Jendźelskej.