Socialni asistenća su na serbskich šulach přewšo witani. Wšako su wučerjam sylna podpěra. Jedna z nich je Lucija Bukowa z Pěskec. 27lětna je na katolskej wyšej šuli w Berlinje socialne dźěło studowała po tym, zo je na Budyskim Serbskim gymnaziju maturowała. „Moja mać je mi rjekła, zo je dźěło na socialnym polu přewšo dźakowne“, tak wona powěda, „a sym spěšnje zwěsćiła, zo mam wulke wjeselo při dźěle ze staršimi ludźimi.“ Wona je wšelake praktika na socialnym polu wukonjała a w Połčničanskej Hrodowej klinice w socialnej słužbje skutkowała. Loni pak je rodźenu Wěteńčanku poskitk z Chrósćic wabił. „Mam nětko swoje dźěłowe městno njedaloko ródneje wsy. Tam sej na staršiskim statoku z mandźelskim domske twarimoj.“ To pak njeje jenička přičina za jeje nawrót. „Mi so spodoba, zo ma na Chróšćanskej zakładnej šuli ,Jurij Chěžka‘ serbska rěč wosebje wulku hódnotu. Kóždy dźeń čaka z nowymi nadawkami, štož so mi jara spodoba. Wučerjo runje tak kaž šulerjo mi dowěrjeja a nimam ženje wostudu.“