9. nazymnika 1920 běchu w Budyšinje prěnju jednotu Serbskeho Sokoła załožili. Hač do lěta 1930 nasta dwaceći dalšich: w Hrodźišću najdale na wuchod, we Wotrowje najdale na juh, w Njebjelčicach na zapad a w Delnim Wujězdźe na sewjer. Dale do srjedźneje a Delnjeje Łužicy so Serbski Sokoł njedósta. Ze stron wjednistwa sportoweho zwjazka wšak běchu wot spočatka prócowanja skutkownosć Sokoła rozšěrić.

Hižo we wustawkach steješe, zo stej hornjo- a delnjoserbšćina jednanskej ­rěči. Měsačnik Sokołske Listy wozjewi kurs delnjoserbšćiny. Měrćin Nowak-Njechorński k tomu pisaše, zo „njeje smjerććežke rěč našich delnjoserbskich bratrow zrozumić“. Jako Sokoł 1930 swoje dźesaćlětne wobstaće w Budyskim Serbskim domje woswjeći, zwurazni čłon předsydstwa tole: „Smy towarstwo, wšoserbski zwjazk, do kotrehož wšitcy Serbja słušeja, Horni a Delni, młodźi a stari, mužojo a žony ... mamy dźě jednu krej, jednu rěč a jednu domiznu.“