Wjelelětny archidiakon Janskeje wosady Wojerec Ján Emanuel Dobrucký zemrě tam 19. małeho róžka 1921. Wulka lubosć a přichilnosć rodźeneho Słowaka k serbskemu ludej, jeho kulturje a rěči wuzběhny w nekrologu za njeho Časopis Maćicy Serbskeje. Jako syn ewangelskeho fararja bě so Dobrucký 13. wulkeho róžka 1854 w słowakskich Mošovcach narodźił. Studowaše we Wienje a Lipsku ewangelsku teologiju. Serbow zezna wón w Lipsku přez Sorabičanow. Najprjedy fararješe tři lěta bjez kruteho při­stajenja w słowakskej domiznje. Na to sćěhowaše namołwu ­fararja Jaroměra Hendricha Imiša, jako słowjanski duchowny mjez Łužiskimi Serbami skutkować, hdźež pobrachowachu serbscy fararjo. Na Hodźijskej farje sej ­Dobrucký serbsku rěč tak derje přiswoji, zo móžeše w njej tež pisać a basnić. Spočatnje skutkowaše jako farar w Sprjejcach a po tym 36 lět we Wojerecach. Dohro­mady 38 lět bě wón z Maćicarjom. Jeho najwoblubowanišej powědančce běštej „Handrij, serbski kěbětar“ (jako šuler sym powědančko wjacekróć ze zajimom čitał – přisp. awtora) a „Daniel w lawowej ­jamje“. Spisał je tež wjele nabožnych přinoškow.