30. awgusta 1931 su Serbja na Łazowskej nawsy pomnik swojemu wuznamnemu basnikej Handrijej Zejlerjej (1804–1872, wot lěta 1835 do smjerće farar we Łazu) stajili. Při pomniku měješe šěsć čłonow Hrodźišćanskeje jednoty Serbskeho Sokoła čestnu stražu. Sokołska swjedźenska drasta a scyła serbske zarjadowanje bě­štej mjez němskimaj skupinomaj Stahlhelm a Hitlerowcow pohóršk zbudźiłoj. Hižo do swjedźenja běchu tući samo z krejpřelećom hrozyli. Postorkowachu so na tym, zo wustupuja Sokol­jo w „čěskich uniformach“. Wosadny farar Jurij Malink a wjesny předstejićel Korla Blazij spytaštaj z wulkim napinanjom situaciju złahodźić a njemyleny wotběh poswjećenja zawěsćić, štož so skónčnje tež poradźi. Tak móžeše Měrćin Nowak-Njechorński (sam čłon čestneje stra­že) w Sokołskich Listach pisać: „Nó chrobli ‚štalhelmojo‘ a ‚Hitlerowscy‘ nje­běchu ličili z raznosću wosadneho fararja a gmejnskeho předstejerja. Taj njedaštaj so zatrašić a šćuwakam a wupěrakam wot­mołwu dołžnu njewostaštaj.“ Dźens staraja so čłonojo spě­chowanskeho towarstwa Dom Zejlerja a Smolerja wo Zejlerjowej pomnik a row.