„Sylzy tu, tam wjeselo ...“, rěka w znatym spěwje Měrćina Weclicha – a podobnje budźe­ za dźěći, šulerjow a studentow, kotřiž w přichodnych tydźenjach a měsacach pěstowarnju, šulu a uniwersitu wopušća. Za nich, ale zawěrno tež za toho abo tamneho­ dorosćeneho, započnje so potom nowy žiwjenski wotrězk. Wony přechod do noweho leži w najrjeńšim času lěta.­ Čehodla tónle čas tuž njewužić, prjed hač kiwa prěni dźeń na nowym wukubłanskim městnje, z čerstwym napojom, ze słónčnymi nawočemi na nosu a z rjanej knihu w rukomaj? Móžnosće su runje tak mnohostronske kaž wuběr knihow.

Wo sylzy a wjeselo, kónc a započatk dźe tež w někotrych knihach LND. Małym a wulkim lubowarjam bajow, kotřiž so rady do starych časow zanurjeja, poručam třeći nakład „Serbskich powěsćow“. Hač Pumpot, Krabat, lutki, błudnički, připołdnica abo zmij – žana ze znatych bajowych postawow njesmě w zběrce falować. Erich Krawc bě před lětdźesatkami wjele znatych a mjenje znatych powěsćow wupytał a zestajił, Kurt Bałcar je wobdźěła a přełoži. Teksty wudospołnjeja woblubowane rysowanki Měrćina Nowaka-Njechorńskeho.