Před někotrymi lětami kopolach so w kniharni přez mału čerwjenu dźěćacu knihu. Ilustracija na wobalce bě mi posměwk na wobličo skuzłała, tak ju kupich. Na wo­brazu je mały hólčec z nopawu wotmolowany. Hólčec rěka BEN. Je Indian, nócny wudźer, pyta za pokładami a rady nuri. W dźesać krótkich stawizničkach, z pjera Olivera Scherza, wopisuje Ben potajkim swoje dyrdomdeje. Te je Annette Swoboda wulkotnje ilustrowała. Stajnje poboku je jeho swěrny přećel, nopawa knjez Sowa. Zajimawe to mjeno za nopawu. Tam hdźež je Ben, je tež nopawa a nawopak. Rjaneho dnja ma knjez Sowa narodniny a Ben chce je wězo porjadnje woswjećić. A što nopawy rady činja – so kupaja. Tuž da Ben wanju z wodu naběžeć a přida porjadnje mydło za kupanje. Swjedźeń móže so potajkim započeć. Za to pak trjebaš tež hosći. Narodninskich hosći wobstara w rěčce za chěžku. Traje nimale wěčnosć, doniž nima dwě rybičce w tiće. Ben chwata do kupjele, ale što to? Jako po schodźe horje přińdźe, kapoce woda po schodźenkach dele. Ow ně, bě zabył honač zawjertnyć. A ješć stupaše po cyłej kupjeli a saha Benej hač k pumplej.