W prózdninach popřewa sej tón abo tamny­ wjace chwile za čitanje. My w kniharni dóstawamy často naprašowanja za hiž­o rozebranymi knihami. Snano steja tajke­ pola was doma w knižnej polcy a wjace trěbne njejsu. Bychmy so wjeselili, dóstanjemy-li tu abo tamnu za dalšich zajim­cow zaso do wobstatka kniharnje. Py­tamy mjez druhim sćěhowace titule: Ratajczakowa, Mühlroser Generationen; Sinfo­nija radosće (tež w druhich rěčach); Walde, Wie man seine Sprache hassen lernt; Defoe, Robinson z lěta 1949; Klinkotata lipka z lěta 1972; zešiwk za powołanske šule – železnicar.

W antikwariaće n. př. poskićamy: Kerstin Młynkec, Drachentochter; Křesćana Krawcowe, W Delanach na Katyrnu; němske zešiwki z rjadu Bolek und Lolek. Kohož smy wćipni činili, smě sej radlubje wjele dalšich wudaćow na polu stawi­znow, chronikow abo rjaneje literatury pola nas wupytać. Mjeztym tež wjacore nowostki a kalendry za přichodne lěto wabja.