Witajće, w Ludowym nakładnistwje je nowostka wušła, a to klasikar na polu dźěćaceje literatury – wuměłska bajka Theodora Storma „Mały Huzolak“ (Der kleine Häwelmann). Mały Huzolak njemóže sej wusnyć. Prosy mać, zo by kolebku tam a sem storkała. Tola wona hižo spi. Hólčec leži w swojim łóžku a tyka jednu nóžku kaž stołp dowysoka. Swojeje małeje košulki so sleče a přičini sej ju kaž płachćičku při palčiku. Cymplej košulki wozmje do rukow a póčnje z wobeju licow duć. Měsačk to widźo sćele swětłu pruhu, po kotrejž pjerach ze jstwy wujědźe. Započina so rjana jězba, kiž wjedźe hólčeca po městačku a lěsu hač k hwězdam. A kak so skónči? Po tym zo bě Huzolak samo měsačkej přez nós zjěł, mějachu wón a wšě hwězdy na njebju syte a hasnychu swoje swěcy. Tež słónčko, kotrež z morja schadźeše, njeda sej zadźerženje lubić a ćisny kadličku scomt łóžkom do morja. Na zbožo pak ­bu wuchowany. Z ilustracijemi Ingeborg Meyer-Rey skulojći so klasikar, kiž je někotremužkuli z časa dźěćatstwa znaty.