„Něchtó je Józefa K. wočornić dyrbjał, přetož bjez toho zo by něšto złeho skućił, bu jednoho dnja rano zajaty.“ To je pospyt přełožka sławneje prěnjeje sady romana Franca Kafki, kotrehož stote posmjertniny lětsa swjećimy. Tež na Praskich knižnych wikach bě Franc Kafka, kotryž wšak je Pražan był, njedawno wulka tema. Na zahajenskim wječoru wikow dožiwich, zo hodźi so roman „Proces“, z kotrymž je kolumna zahajena, na přewšo zajimawe wašnje samo z načasnej rockowej hudźbu zwjazać. Čěsko-němski spisowaćel Jaroslav Rudiš recitowaše z hudźbnym přewodom swojeje skupiny – Kafka-band mjenowaneje – tekstowe pasaže z romana, kiž njeje po sto lětach na aktualnosći zhubił, nawopak. Potajkim Kafka a jeho romany a Kafka-band a cyły wětřik, kiž so lětsa wokoło Kafki čini, to mje tola někak pod ćišć staja, so zaso jónu z nim zaběrać. Předewšěm přińdźe mi do mysli kniha „Přetwórba“, kotruž běch před tójšto časom čitała a dopominam so, kak je mje jeje wobsah – přetworjenje Gregora Samsy do wohidneho insekta na jeho 30tych narodninach a (hišće bóle) reakcija jeho wobswěta na to – najprjedy zadźiwał a potom putał.