Za Serbsku protyku lětnika 2017 zamołwity redaktor Pětr Šołta piše w předsłowje, zo je „swět połny paralelow“ a zo je Jurij Brězan nas Serbow jónu mjenował „Indianow srjedźneje Europy“. Dale pisa redaktor wo wjetšich a mjeńšich rozkorach našich „włodykow“ hornca złotakow dla. Zdobom pak zwěsća, što nas zwjazuje: wobchować a wožiwić rěč našich prjedownikow. Tež k tomu chce protyka přinošować.
Runja mnohim druhim čakam kóžde lěto nazymu na najnowše wudaće Serbskeje protyki. Sym so raz prašał, čehodla je tale najbóle čitana kniha mjez młodymi kaž staršimi Serbami tak woblubowana. Mjez wjele wšelakorymi wotmołwami so dwě wosebje wukristalizujetej: Sprěnja wučinja wulka syła awtorow pisanosć přinoškow. Zdruha je to wulka paleta temow, kotrež sahaja wot domiznowědy přez přirodowědu hač k stawiznam. K tomu přińdźe, zo jewja so w protyce nimo nastawkow z Łužicy tež přeco přinoški z cyłeho swěta, kotrež maja někajki zwisk z Łužicu resp. Serbami.
