Wjele pućow wjedźe na Čornobóh, najwjetšu horu dwurěčneje Horneje Łužicy. Motorizowani wužiwaja wobtwjerdźenu dróhu wot Kumwałdskeho doła na južnu stronu, po kotrejž je wot časa saněrowanja dowolene, sej hač k wjerškej dojěć. Štóž je dobry na nohi, njech sćěhuje jednomu z mnohich pućikow wot Kumwałda, Rachlowa, Mješic abo Wuježka na horu. Wosebje derje docpějomny je Čornobóh po hrjebjenjatym puću, wjedźacym přez wot impozantnych skałow krónowane wjerški Hromadnika a Rubježny hród. Štóž dyrbi mocy lutować, móže awto­ na połojcy puća wotstajić. Tež na skrótšenej čarje je pućowarjam móžno, z mochom wobrosćene skandinawiske lodowcowe błudźenki wobdźiwać. Za tutymi wuhladaš snano lěsnych duchow – mjeztym zo łahodnje wobhospodarjeny měšany lěs kóždy čas pohnuwace dožiwjenja skića. Jězdźerjo mountainbikow namakaja tak a tak swoje čary přez doliny a horiny. Wjeršk z jězdźidłom abo bjez njeho docpěwši zetkawaš so k jědźi a piću w hórskim hosćencu Čornobóha.