Awtorka dźensa

Tereza Wićazowa

„Poćić so kaž bar w pjecy“, poćiš so jara, hdyž intensiwnje sportuješ. Serbska rěč ma mnoho rjanych rěčnych wobrotow a frazeologizmow. Tute wužiwaja so husto we wšědnym dnju. Zajimawe je přepytować, zo mamy tež někotre rěčne wobroty, kotrež z wobłuka sporta pochadźeja resp. ze sportom zwisuja. Rěčespytnicy mi njech prošu wodaja a mi nadźijomnje „žołtu kartu [nje]pokazaja“, jeli njejsym při někotrych swobodnych přełožkach němskorěčnych resp. mjeztym wobchadnorěčnych wobrotow do „čorneho trjechiła“. Dowolće mi małki eksperiment, wšako so tute „hodźa kaž pjasć na wóčko“. Dwójny zmysł podšmórnje pospyt: pak njepřitrjechi abo je njepřiměrjeny, snano „hinak trjech[ju] hač sy[m] so měrił[a]“ pak „tamna strona medalje“ so wuběrnje hodźi a wotpowěduje zmysłej. Tuž chcemy dale „při bulu wostać“ a sej dalše wobroty z wšelakorych sportowych družinow wobhladać.