Drježdźany (ML/SN). „Zo by narodnu mjeńšinu we wuchodnej Sakskej lěpje zeznał, je Yoshihisa hižo druhi króć do Budyšina přijěł, do stolicy Serbow. Wurjekować je jemu hišće ćežko, ‚z čitanjom to hižo dźe. Mnohe syčawki dyrbju hišće trochu zwučować, praji hóstny student na uniwersiće w Halle. Wo Serbach bě wón prěni króć wot swojeho profesora Gora Christopha Kimury w Tokiju słyšał. Poprawom je pola njeho tehdy słowakšćinu a pólšćinu wuknył.“

Takle pisaše Miriam Schönbach wo 20lětnym Yoshihisy Hagiwaru, kiž chce słowjanskej rěči Hornjeje a Delnjeje Łužicy nawuknyć, minjenu sobotu w nowinje Dresdner Neueste Nachrichten. Pod nadpismom „Z Tokija do Budyšina: Japanjan hori so za serbšćinu“ předstaja žurnalistka přećela serbskeho ludu. Japanjan powěda: „Rěče mje zajimuja. Wone tworja mosty mjez kulturami. Mój profesor, specialist za němske a europske studije, powědaše mi wo narodnych mjenšinach w Němskej, a ze Serbami so wón wuznawa. Jeho informacije wo ‚sorubu‘ – japanske zapřijeće to za Serbow – su mje pozbudźili, wukrajny semester w Němskej planować.“