Berlin (ML/SN). „Z nadběhami na ćěkancow w Budyšinje a Clausnitzu ma sakski ministerski prezident Stanisław Tilich hišće wjac dźěła hač hewak a wulku potrjebu k wujasnjenju. Sebje samomu nima ničo wumjetować. Jako katolski Serb wón wě, što to woznamjenja, mjeńšinje přisłušeć, a jedna po tym. Tilich ma kruty orientaciski ramik.“ W Berlinskim cy­łoněmskim dźeniku Die Welt pisaše Jacques­ Schuster njedawno w cyło­stronskim přinošku wo šefje sakskeho knježerstwa jako „mužu hódnotow“.

Nowina cituje Tilicha: „Rasizm a prawicarski ekstremizm stej mi cuzej. Jónu su spytali mje jako sympatizanta předstajeć. Absurdne.“ Čitar zhoni: „Stanisław Tilich ma nutřkowne wobhrodźenje, kotrež da jemu krute stejišćo, złožowace so na štyri stołpy: swójbu, katolsku wěru, serbski pochad a přisłušnosć k mjeńšinje. Tilich powěda, kak wjesoły je, zo přez swój serbski pochad běžnje pólsce a čěsce rěči. Wotewrjenje rěči wo zawisćach mnohich Saksow na Serbow, dokelž su so woni w NDR pječa lěpje měli. Statej bě derjeměće jeničkeje mjeńšiny z widom na wuchodoeuropskich susodow wažne.