Jurij Nuk z Budyšina wěnuje so stawiznam a wuznamej jutřišeho swjedźenja Božeho ćěła:
We wobłuku swjatych dnjow w běhu lěta je swjedźeń Božeho ćěła jedyn z najwjetšich wjerškow katolskeho cyrkwinskeho lěta. Swjedźeń je stajnje druhi štwórtk po swjatkach. Dokelž so přiroda w tym času w swojim najrjeńšim šaće pokazuje, hdyž so wšitko zeleni a kćěje, je to zdobom prawy nalětni swjedźeń.
Wuchadźišćo Božeho ćěła saha hač do hłubokeho srjedźowěka. Awgustinska mniška Juliana – wona běše žiwa w prěnjej połojcy 13. lětstotka w dźensnišej Belgiskej – měješe wizije, kotrež so často na sakrament wołtarja poćahowachu. Na zakładźe toho je arcydiakon města Lütticha Jacques Pantaléon w swojim zamołwitym dźělu diecezy zawjedł swjedźeń k česći sakramenta wołtarja. Pantaléon je jako bamž tutón swjedźeń lěta 1264 postajił jako powšitkowny cyrkwinski swjaty dźeń, a tohodla jón katolikojo dźensa hišće wosebje swjeća.
