Hłownej přinoškaj aprylskeho telewizijneho magacina Wuhladko wěnujetej so jutram. Nimo powšitkowneje bilancy wobswětluja „mnohich pilnych pomocnikow a podpěraćelow w pozadku, bjez kotrychž nałožk jutrowneho jěchanja drje dawno hižo njeeksistował“.

Dalša tema je rěčna situacija na łužiskich šulach. Po „wobkedźbowanjach někotrych šulerjow“ so wosebje w přestawkach serbska rěč w Serbskim gymnaziju Budyšin dźeń a bóle pozhubi – fenomen to, kajkiž tež na druhich serbskich kubłanišćach zwěsća.“ Z wjacorymi naprašowanjemi pytachu telewiznicy za wotmołwami, „na čim to zaleži a što móžeš na tym změnić“.

Pod hesłom „Wojowar za rěč“ portretuja Jana Barta, jednoho z „mało Serbow, kotryž bu ze Zwjazkowym zasłužbnym křižom, najwyšim wuznamjenjenjom Němskeje, počesćeny“ a kiž je jako „wunamakar Witaj-projekta nimale třećinu swojeho žiwjenja na dwurěčnym kubłanju w pěstowarnjach Łužicy sobu skutkował“.