Žónski chór wobsteji 20 lět
Rakecy (CRM/SN). Ze serenadu w hrodowym parku je wčera Rakečanski žónski chór pod nawodom Cornelije Symankoweje 20. róčnicu swojeho wobstaća swjećił. Tež někotři Serbja běchu přeprošenje sćěhowali, wšako maja Rakečanske spěwarki dale serbsku chórowu literaturu w repertoiru, štož je jim po słowach jich dirigentki samozrozumliwe. Tónraz běchu so za jara woblubowane „Róža słuša do wěnca“ rozsudźili.
Čestnu štučku zahrachu k zahajenju hudźbneho swjedźenja Kulowscy pozawnisća. Z „Wjesele dźensa“ a „Hory módre“ pokazachu tež woni na to, zo měła serbska kultura tu z krutym a samozrozumliwym wobstatkom wostać.
„To bě něšto cyle wosebiteho“
Budyšin (CRM/SN). Restawrowanje Budyskeje tachantskeje cyrkwje swj. Pětra so nachila. Je tuž wotwidźeć, zo běše koncert minjenu njedźelu, na předwječoru swjedźenja japoštołow Pětra a Pawoła, jedne z poslednich zarjadowanjow duchowneje hudźby katolskeje wosady, kotrež so w běhu tuteju lět jako přechodne rozrisanje w cyrkwi Našeje lubeje knjenje wotměwachu. Hudźbne nyšpory wulkeho stila jako wosebite hudźbne swjedźenjowanje z mnohimi skupinami najwšelakorišich interpretow we woběmaj dźělomaj najstaršeho simultaneho Božeho domu Němskeje smědźa so po nětčišich planach wot 14. nowembra zaso w Pětrowej cyrkwi wočakować.
K patronatnemu dnjej poskići so wulkemu kruhej zajimcow komorna hudźba w interpretaciji ekstra-klasy. Tak rěkaše po dobrej hodźinje duchowneje hudźby z erta připosłucharjow: „To bě dźensa něšto cyle wosebiteho.“
Premjera šulerjow
Tšupc (SN/CoR). Wosebitu delnjoserbsku premjeru dožiwichu wčera na Tšupčanskej zakładnej šuli. Tamniša dźiwadłowa skupina Mały Mollerus předstaji w awli hru „Liza – dźowka Nykusa“, spisanu wot wučerja Uwe Gutšmidta. Režiser a dźiwadźelnik NSLDź Měrko Brankačk bě kruch z dźesać šulerjemi nazwučował, mjez druhim na tydźenskej dźěłarničce w jutrownych prózdninach w Budyskim Němsko-Serbskim ludowym dźiwadle. Kolega Ralph Hensel bě jemu poboku.
NSLDź delnjołužisku dźiwadłowu skupinu Mały Mollerus hižo někotre lěta podpěruje. Bě to mjeztym štwórty raz, zo su delnjoserbsku hru zdźěłali. Wčerawše předstajenje bě jeničke.
Bus wuměłstwa wjele wjace zajimcow wabił
Dźesać městnow w Njebjelčicach, Budyšinje, Lubiju a Korzymje a wjace hač sto wuměłcow – bus wuměłstwa wabješe kónc tydźenja něhdźe pjeć stow ludźi na turu po hornjołužiskej wuměłstwowej scenje.
Korzym (HS/SN/CoR). Medijowy rěčnik Korzymskeje wuměłskeje iniciatiwy Stefan Michalk je spokojom: „Lětsa je wjele wjace ludźi poskitk přiwzało hač na lońšej premjerje. Wothłós bě dobry, busy běchu derje pjelnjene. Pytnjemy, zo akceptanca koncepta bus wuměłstwa přiběra.“ Wothłós na městnje bě podobny. Tak wopyta Serbski muzej sobotu a njedźelu něhdźe połsta a Muzej Budyšin 75 zajimcow. Galerija Budissin bě z dohromady 80 zajimcami runje tak spokojom kaž cityjowa galerija Brilke.
Na lońšej premjerje hornjołužiskeho wuměłstwoweho busa je ...
Čitajće w nowym rozhledźe (26.06.15)
Hižo we wobsahu lětušeho dwójneho čisła zwěsćiš, kelko chcył Rozhlad swojim čitarjam zdźělić. Rozmołwje wobohaćatej wudaće z čerstwymi a prowokantnymi myslemi. W jednej podawamy mysle předsydki chóra Lipa Franciski Zopic, kotraž informuje wo planach spěwneho ćělesa a wo powšitkownej chórowej kulturje w Serbach. Přez druhu rozmołwu zhoniće perspektiwu pólskeje sorabistki a redaktorki časopisa Zeszytow Łużyckich a našeje julijskeje jubilarki dr. Ewy Siatkowskeje wo jeje skutkowanju pola Serbow a wo jeje tezach nastupajo serbsku identitu. Po Ewje Siatkowskej rozwiwa so w serbskich institucijach nowe powołanje, kotre, to čitajće sami. Redakcija Rozhlada poruča wosebje tekst Jakuba Sokoła wo wólbnych wabjenjach politikarjow ze serbskimi wobsahami. Wo natwarje kombinata Čorna Pumpa pisa dr. Edmund Pjech. Nimo toho swjećimy jubilej schadźowanki kaž tež jubilej Praskeje manifestacije za prawa Serbow 24. julija 1945. Swoje dožiwjenja na woswjećenju dnja dobyća nad fašizmom 9. meje w Berlinje zdźěla čitarjam spisowaćel Křesćan Krawc.
37. swjedźeń serbskeje poezije w sakskej stolicy zahajeny
Za zazběh lětušeho Mjezynarodneho swjedźenja serbskeje poezije je sej Zwjazk serbskich wuměłcow něšto wosebite přemyslił. Zahajili su jón wčera w Drježdźanskim Literarnym domje.
Drježdźany (cry/SN). Atmosfera we wili Augustin bě tróšku tajka, kaž sej swjatki předstaješ: Ludźo kóždeje staroby so we wjacorych rěčach čile rozmołwjeja, serbsce, pólsce, ukrainsce, němsce, serbisce, słowaksce, čěsce – Słowjenjo su dóšli! Dalši partnerojo lětušeho swjedźenja su čłonojo towarstwa Stup dale. Woni su přišli ze swojimi dźěćimi, a tak je hišće wjace žiwjenja w domje a na zahrodźe. Někotři su prěni raz pódla, tamnym je to zasowidźenje. Wšako wotměwa so hižo 37. swjedźen poezije ZSW. Skupina pólskich młodostnych, kotřiž su někotre dny w Sakskej po puću, přińdu jako kedźbliwi připosłucharjo ze swojej přewodźerku dr. Moniku Blidy, kotraž wšitko chětře přełožuje.
Swjatojanska bjesada w muzeju
Jeničce w delnjołužiskim Kózlem so wosebity nałožk zachował
Budyšin (CRM/SN). Nahladny pisany kwěćel w hornčerskim karanu, zešćipany doma w zahrodce kaž tež na pólnych mjezach a łukach, pyšeše wčera blido na druhim poschodźe Serbskeho muzeja, za kotrymž sedźeše skupina wědylačnych. Woni słuchachu na wuwjedźenja wědomostneje sobudźěłaćerki Andreje Pawlikoweje. Tema tejele druheje popołdnišeje bjesady w muzeju při kofeju a tykancu běchu na dnju swjateho Jana Křćenika nałožki, kotrež zwisuja z dnjom zawróta słónca.
