Na proze do noweho lěta přejemy swójbnym a přećelam zbožo a strowotu. Štóž je zbožowny, je rědko chory abo so spěš­nišo wustrowi, su medicinarjo zwěsćili. Lědma štó pak praji, zo słušeja k žiwjenju tež poražki, wšako zbožo na zemi trajne njeje. Poprawom trjebamy jenož runowahu mjez zbožownymi a trapjacymi wokomikami. Kak pak to docpějemy? Z pomocu swójbnych, přećelow a z dźakownosću za wšo dobre. Pjenjezy su wažna zaruka dostojneho žiwjenja. Čim bóle pak za nimi honiš, ćim njezbožowniši sy.