Druhi raz wotmě so minjenu sobotu literarna dźěłarnička za pisacy dorost. W srjedźišću stejachu tónraz basnje. Cordula Ratajczakowa je so ze spisowaćelku Lubinu Hajduk-Veljkovićowej rozmołwjała, kotraž je dźěłarničku hromadźe z mandźelskim Dušanom nawjedowała.
Dajće nam dohlad do dźěłarnički – kajka wona bě?
L. Hajduk-Veljkovićowa: Zajim bě tónraz jara wulki. Na kóncu pak běše derje, zo njejsu tola wšitcy přińć móhli, tak móžachmy so intensiwnje a hłuboko z jednotliwymi zapodatymi tekstami rozestajeć. Kruh wobdźělnicow sahaše wot cyle młodeje započatkarki hač k hižo nazhonićišim awtorkam. To je so na temach pokazało, ale tež na tym, što bě je na tekstach wosebje narěčało. Runje rozdźělne zhladowanje na swět a žiwjenje bě něšto wosebite.
Baseń – to klinči kaž jara wosobinska, intimna maćizna – njeje to ćežko w skupinje na basnjach dźěłać kaž na twarnišću?
