Sedźu w kofejowni a wuhladam znatu. Lěta ju widźała njejsym. W pomjatku mam ju na dwoje wašnje. Na jednym boku je wona dobra towarška ze šulskeho časa, z kotrejž běch spřećelena, na druhim bě wona mi někotryžkuli kamjeń do puća kładła kotryž dyrbjach zrumować, prjedy hač móžach sej přede mnu ležacu šćežku wotkryć. Mam ju, towaršku, z teje přičiny dźensa měć mjenje rady? Ně! Skerje je mi wona pomhała so stać sebjewědomiša. A to mam za wosebity dar!