Prezident USA Thomas W. Wilson namjetowaše 21. januara 1919, konferencu wšitkich ruskich stron přewjesć, zo bychu so wo přichodźe kraja dojednali. Sowjetske knježerstwo tomu 4. februara přihłosowaše, dźeń do toho bě Čerwjena armeja Kijew wot „běłych“ wróćo zdo­była. „Běli knježićeljo“, kaž generalojo Anton A. Djenikin, baron Pjotr N. Wrangel, Lawr G. Kornilow, Aleksandr W. Kolčak, pak su 16. februara jednanja ze sowjetskim knježerstwom wotpokazali. W aprylu 1919 wopušćichu wukrajni interwenća Rusku. Ći „běli“ pak přihoto­wachu ofensiwu na teritorij sowjetow. Jadro­ běłeje armeje běchu jeno z oficěrow wobstejace jednotki. Hačkuli běchu wone derje wuhotowane, nastawachu nastajnosći rozkory mjez oficěrami, dokelž niši oficěrojo njerady kanony a mašinske třělby posłužowachu a njedachu so rady wot wyšich rozkazować.

Hłowna přičina poražki běłoarmistow pak bě jich hrube zachadźenje přećiwo buram, małobyrgarjam­ a přisłuš­nikam njeruskich narodow (zamordo­wachu na přikład­ 200 000 Židow). Lud so boješe, zo „běli“ zaso carske knjejstwo wutworja a zemsku reformu wotstronja.