Hdyž so z Lipšćanskich knižnych wikow wróćiš, so će ludźo zwjetša prašeja: Na, kak je było? Što mějachu tam noweho? Wudani so za was docyła, zo maće tam wustajenišćo? Najspěšniše wotmołwy na to su: Bě zajimawe a napinace. Wjele knihow mějachu w poskitku, sobotu bě najwjace ludźi. Hač so wudani, njehodźi so w ličbach rjec.

Ale sprawnje prajene – wiki maja atmosferu, kotruž njemóžeš tak bjeze wšeho wopisać. Hdyž rano na wustajenišćo přińdźeš, to zetkaš wjele znatych. Nakładnistwa w susodstwje so mjeztym znaja. Zwjetša ma kóžde swoje wustajenišćo hižo wjacore lěta na samsnej městnosći. Hdyž su wiki za publikum hišće zawrjene, móža wustajerjo, druhdy tež jenički króć na cyły dźeń, sej te abo tamne stejnišćo woměrje wobhladać. Tak dyrbiš so rozsudźić, hač dźeš k dźěćacym kniham do druheje hale pohladać, přez syłu čakacych wopytowarjow, abo wostanješ w hali, hdźež sy.