„Přestań so hłupje prašeć!“. Tole sym sej jako dźěćo stajnje zaso naposkać dyrbjał, sym-li dorosćenym ze swojej wćipnotu čuwy rubił. Pozdźišo słyšach, zo hłupych prašenjow poprawom scyła njeje, skerje hłupych wotmołwow. Njech je, kaž je. Mje zaběra přeco hišće prašenje, na kotrež mi hač do dźensnišeho hišće nichtó wotmołwił njeje: Wotkal bjerjemy milinu, hdyž smy lěta 2038 – po atomowych – tež poslednju brunicowu milinarnju w Němskej zawrěli? Móže mi snano něchtó pomhać?
Štóž so w interneće z tutym prašenjom zaběra, dóstanje wězo wotmołwy. Na kóždu třěchu solarnu připrawu a do kóždeje zahrody wětrnik! Naprodukowanu milinu składujemy potom w hoberskich baterijach, dokelž wšak móže so stać, zo raz wětřik njeduje a w nocy je tež zwjetša ćma. Nimo toho produkujemy z tutej ekologiskej milinu telko wodźika, zo so jenož tak kuri, a hotowe.
Wospjet staj Hajduk-Veljkovićec Lubina a Dušan literarnu dźěłarničku wuhotowałoj, tónraz minjeny kónc tydźenja w Budyskim Serbskim domje (SN rozprawjachu). Bosćan Nawka je so z nawodnicu workshopa rozmołwjał.
Knjeni Hajduk-Veljkovićowa, kotremu ćežišću staj so we wobłuku Waju lětsa prěnjeje dźěłarnički wěnowałoj?
L. Hajduk-Veljkovićowa: Po lyrice a spěwnych tekstach smy so tónraz z krótkoprozu zaběrali. Cyłkownje su štyri awtorki a awtorojo swójske powědančka za dźěłarničku zapodali. Zhromadnje z nimi smy tele teksty analyzowali, a to po třoch krokach. Najprjedy rozjimachmy wobsah a strukturu jednanja, potom stil a naposledk takrjec klasiske kriterije, kaž prawopis a sadotwar.
W kotrej měrje staj porno dotalnym dźěłarničkam hinak postupowałoj?
Leńka Thomasowa je nowa županka župy „Jan Arnošt Smoler“ Budyšin. W rozmołwje z Axelom Arltom mjenuje wona přichodne wužadanja dźěławosće župy.
Kotre prioritne ćežišća za dźěławosć župneho předsydstwo widźiće?
L. Thomasowa: W župje mamy mnohich swěrnych skupinarjow, kotřiž staroby dla zhromadźizny sami hižo njeorganizuja. Woni pak so hišće rady na tajkich wobdźěleja. Tuž chcemy wjele župnych poskitkow přihotować, a nadźijam so, zo woni tajke hišće dołho a husto wužiwaja.
Hladajo na dorost steja młode serbske swójby w srjedźišću. Chcemy z nimi na zhromadnych swjedźenjach a župnych popołdnjach za swójby styki pohłubšić.
Župa je sydom zakładnym šulam z wučbu serbšćiny B hižo wjele lět z krutej partnerku. Ma serbšćina B scyła hišće přichod?
Hdyž po puću z awtom abo kolesom trochu dokładnišo dolěwa a doprawa hladaš, móžeš druhdy z kože wujěć. Při pućach a w přirowach wuhladaš nastajnosći někajki njerjad, kiž tam njesłuša. To su prózdne cigaretowe tyzy runje tak kaž plastikowe nopaški za kofej, zapakowanski material z McDonaldsa, sektowe, palencowe a winowe bleše a bohužel hišće wjele wjace čapora. Mi kóždežkuli zrozumjenje pobrachuje, zo je něchtó z awtom po puću, wokno dele pušći a swój njerjad prosće bjez přemyslowanja nabok ćisnje, cyle pod hesłom „Štož njewidźu, mje njestara“.
„Pyšpot procha – In Sand und Wolken geschrieben“ rěka zběrka poezije tež pod pseudonymom „Źilka“ znateje Jill-Francis Ketlicojc, kotraž ma kónc měrca w Ludowym nakładnistwje Domowina wuńć. Bosćan Nawka je so z młodej delnjołužiskej basnicu rozmołwjał.
Knjeni Ketlicojc, što móžeće nam wo wobjimje, wobsahu a wuhotowanju zběrki přeradźić?
J.-F. Ketlicojc: Kniha wopřijima dohromady wjace hač 60 basnjow, rozrjadowane po třoch kapitlach. Wjetšina z nich su originale raz w delnjoserbšćinje raz w němčinje. Šěsć serbskim pak sym němske přebasnjenje ze swójskeho pjera přidała. Dwurěčnosć mam zasadnje za wobohaćacu, za něšto rjane – štož so, kaž sej myslu, w mojej poeziji wotbłyšćuje. Zdobom pokazam na wohroženje delnjoserbšćiny a nadźijam so, ze swojimi hrónčkami tomu přinošować, zo sej ludźo wuwědomja, kajki bohaty pokład z tejle rěču maja. Wo wuhotowanje je so Isa Bryccyna postarała.
Kniha je wuraznje jako zběrka připowědźena, štož zwjetša woznamjenja, zo jedna so wo zestawu wubranych tekstow. Hdy sće je napisała?
Dźensa je sej Serbski sejm w Drježdźanach žadał, připóznać Serbow jako indigeny lud. Nimo toho su sakske knježerstwo namołwili, jich stejišćo w rozprawje wo połoženju serbskeho ludu wobkedźbować. Z dr. Měrćinom Wałdu, čłonom-fachowcom wuběrka „wustawa a prawo“ Serbskeho sejma, je so Marcel Brauman rozmołwjał.
Serbski sejm bě naš lud jako „indigeny“ proklamował, ale što je wot towaršnosće w Němskej „wotchilace wašnje hospodarjenja“, kriterij indigenosće? Porno Samam dźě poł dźiwje stadła sobow nimamy …
dr. M. Wałda: Po woli ILO-konwencije hižo dosaha, hdyž jenož někotre kriterije přitrjechja. Pola nas Serbow pak su wšě mjenowane kriterije dopokazujomne: Serbja maja swójsku rěč, kotraž wot němčiny a druhich słowjanskich rěčow wotchila, sydlachu hižo do časa kolonizacije a postajenja nětčišich statnych hranicow w kraju a pěstuja bohatu ličbu nałožkow, kotrež buchu jako imaterielne swětowe herbstwo UNESCO přizjewjene. Naprawy germanizacije abo industrializacija bychu so „mytowali“, njebychu-li so jednotliwe kriterije akceptowali.
Zwjazkowy zarjad za wustawoškit (BfV) njewidźi tuchwilu žane pokazki, zo měła so skupina „Poslednja generacija“ jako ekstremistiska zastopnjować. Tole rjekny zawčerawšim prezident BfV Thomas Haldenwang. Na tym tež fakt ničo njezměni, zo skupina zdźěla samo kriminelnje agěruje.
Kónc lěta 2021 załožena skupina je loni 24. januara prěni raz w Berlinje přijězdy k awtodróham zahaćiła. Po tym slědowachu nimale wšědnje tajke blokady kaž tež protesty w muzejach, stadijach abo na lětanišćach wšelakich městow. Aktiwisća žadaja sej mjez druhim, zo nimaja so fosilne maćizny za produkciju energije wužiwać. Z „ciwilnej njeposłušnosću“ woni zwjazkowe knježerstwo nuzuja, wjace za škit klimy činić.
Hač do jutřišeho su ewangelscy wěriwi z Delnjeje Łužicy w Israelu po puću. Z předsydu „Spěchowańskego towaristwa za serbsku rěc w cerkwi“, Hartmutom Leipnerom, kiž je z čłonom pućowanskeje skupiny, je so Marcel Brauman rozmołwjał.
Z kotrej skupinu sće so na puć do swjateho kraja podał, a što běše motiwacija ludźi, so na tutej jězbje wobdźělić?
H. Leipner: Jo kupka luźi ze wšakich ewangelskich wósadow Chóśebuza, jadnab 40 luźi. Jo putnikowanje na slědach Jezusa, ale nic oficelnego, na priwatnej bazi zoganizěrowane.
Čehodla sće so runje w njemĕrnym času za po wšěm zdaću strašnu wuprawu rozsudźili, wšako słyšimy nastajnosći wo namócnych rozestajenjach tež ze smjertnymi woporami w tutych kónčinach?
Hdy by změna strukturow z hórnika pinčnika sčiniła, štož je konsekwenca propagowaneje transformacije stareje industrije do łahodneho turizma, bychu ludźo z hłowu wili. Što pak přidatne spěchowanje ze strukturow našeho narodneho žiwjenja sčini? Serbske institucije hižo nětko dosć dorosta njenamakaja a w kubłanišćach pobrachowaceho personala dla z wučbu klaca. Ale lěto wot lěta nastawa wjac projektnych dźěłowych městnow – wšo dohromady w běhu połdra lětdźesatka wjac hač sto połnych dźěłowych městnow ze srědkow „serbskeje změny strukturow“. Z tym je implozija institucionelnych strukturow předprogramowana. Je najwjetši čas, w chaosu bjez plana kmanu strukturu tworić.
Dwaj jubilejej tworitej pozadk zarjadowanja k spominanju na fararja a přirodospytnika Hadama Bohuchwała Šěracha zajutřišim, 11. měrca, w cyrkwi w Budyšinku. Z hłownym iniciatorom cyłeho lěta wopominanja, Günterom Sodanom, je so Axel Arlt rozmołwjał.
Knježe Sodano, što Was pohnuwa, so za spominanje na Šěracha angažować?
G. Sodan: 11. měrca před 275 lětami je młody farar Šěrach swoje nastupne prědowanje w Budyšinku dźeržał. 3. apryla před 250 lětami je wón wumrěł. A klětu 5. septembra budu jeho 300. posmjertne narodniny. Jako pčołar mam poćah k Šěrachej. Jako bywši wjesnjanosta Malešanskeje gmejny sym so za Šěrachowy dom w Budyšinku zasadźał. Nětko zwěsću, zo njeje mnohim znate, kotra za našu kónčinu wažna wosoba za tutym mjenom tči. To chcu sobu změnić.
Sobotu z ewangelskej wosadu přeprošujeće. Koho maće hewak poboku?